Kilka rad dla osób
zakładających ogród oraz dla tych którzy już go założyli:
- dobry plan zagospodarowania ogrodu powinien być
podporządkowany architekturze budynku
- ogród przydomowy jest przedłużeniem przestrzeni mieszkania
- dobierając rośliny do ogrodu należy brać pod uwagę ich
wymagania glebowe, oraz czy stanowisko na którym chcemy
je posadzić jest dla nich odpowiednie.
- należy pamiętać że po latach zmianie ulega wielkość roślin
a u niektórych gatunków także ich pokrój
- tworząc kompozycje roślinne niższe rośliny sadzimy z przodu
a wyższe za nimi.
- rośliny tworzące szkielet kompozycji powinny mieć wielkość
proporcjonalną do rozmiarów ogrodu
- zbyt duże drzewa w małym ogrodzie zajmą przestrzeń pozostałym
rośliną , małe rośliny na dużej przestrzeni będą niewidoczne
- ogród powinien być atrakcyjny przez cały rok, możemy to
uczynić poprzez odpowiedni dobór roślin iglastych z liściastymi,
bardzo często 80-90 procent roślin w naszym ogrodzie to
rośliny iglaste, ale one przecież nie kwitną i nie przebarwiają
jesienią liści tak jak krzewy i drzewa liściaste
- systematyczna odpowiednio przeprowadzona pielęgnacja roślin
poprawia ich wygląd
- ściółkowanie 5-8 cm warstwą kory ogranicza wzrost chwastów
i parowanie wody z gleby oraz zwiększa estetykę ogrodu
- okrywanie niektórych gatunków roślin na zimę zmniejsza
ryzyko przemarzania
Rośliny polecane do ogrodu:
Abies koreana (jodła koreańska)
Dosyć wolno rosnące drzewo (po 10 latach 1,5 m.), pokrój
szerokostożkowy. Igły krótkie, z wierzchniej strony zielone
i błyszczące, od spodu białawe, szyszki długości 4-7cm koloru
niebiesko-fioletowego. Preferuje gleby żyzne i wilgotne,
może rosnąć na stanowiskach słonecznych i pół słonecznych.
Idealna do małych ogródków przydomowych.
Picea glauca Laurin ( świerk biały odmiana Laurin
)
Miniaturka znanej odmiany Conica, jedna z najwolniej rosnących
odmian świerka białego, ( po 10 latach 0,5 m. ) Pokrój wąskostożkowy,
igły ciemno zielone delikatne. Odmiana o niewielkich wymaganiach
glebowych. Idealna na skalniaki.
Picea omorica (świerk serbski)
Odmiana szybkorosnąca (po 10 latach 2,5 m. ) Korona wąska
strzelista, gałęzie przewisają się w dół. Igły dwubarwne
z wieszchu ciemnozielone, od spodu niebieskozielone. Wymagania
glebowe niewielkie. Polecany do nasadzeń pojedynczych oraz
na nieformowane żywopłoty.
Picea pungens Glauca Globosa (świerk srebrny Glauca
Globosa)
Odmiana szczepiona, karłowa pokrój szerokostożkowy półkulisty.
Wzrost powolny ( po 10 latach 1m), pędy krótkie , sztywne
igły srebrzystoniebieskie . Wymagania glebowe niewielkie.
Pinus mugo Pumilio (sosna górska Pumilio)
Niski, szeroki krzew o wzroście powolnym ( po 10 latach
0,5m), Pędy nisko rozłożone nad ziemią, igły ciemnozielone,
krótkie. Wymagania glebowe bardzo małe. Polecana do grup
roślinnych, do uprawy w pojemnikach oraz jako umocnienie
skarp.
Tsuga canadensis (choina kanadyjska)
Drzewo pokroju szerokostożkowatego. Wzrost dosyć szybki
(po 10 latach 2m. ) Igły kródkie ciemnozielone, pędy lekko
przewisające, cienkie. Wymagania glebowe niewielkie. Polecana
do nasadzeń pojedynczych oraz na cięte żywopłoty.
Betula pendula Purpurea (brzoza brodawkowata Purpurea)
Drzewo średniej wielkości, o wąskiej koronie. (po 10 latach
3-4 m.) Kora na młodych pędach czerwonobrązowa. Liście ciemnoczerwone,
później jasnoszare, jesienią brązowoczerwone. Wymagania
glebowe niewielkie. Polecana do nasadzeń pojedynczych lub
w grupach.
Malus Royalty (jabłoń Royalty)
Drzewo powoli rosnące zwarte nisko rozgałęzione o stożkowatej
koronie. Wzrost powolny (po 10 latach 2-3 m. ). Liście koloru
róbinowoczerwonego, błyszczące. Kwiaty ciemnoczerwone bardzo
liczne pojawiające się przed rozwojem liści. Odmiana wymaga
gleb żyznych, umiarkowanie wilgotnych. Polecana do małych
ogrodów oraz zieleni osiedlowej.
Acer palmatum Atropurpureum (klon palmowy Atropurpureum)
Niewielkie drzewko dorastające do 3 m wysokości. Liście
ciemnoczerwone powcinane, wachlarzowate. Preferuje stanowiska
osłonięte i słoneczne.
Choroby i szkodniki najczęściej
występujące w naszych ogrodach
Przędziorek sosnowiec - występuje na prawie
wszystkich gatunkach krzewów iglastych, ale najgrożniejszy
jest dla świerków karłowych (picea abies "Nidiformis"
picea glauca "Conica" "Laurin" "Sanders
Blue"). Przędziorki rozpoczynają żerowanie na igłach
od dołu krzewu przesuwając się ku górze, powodując początkowo
żółknięcie igieł, ale z czasem igły brązowieją i opadają,
co łatwo dostrzec w lipcu-sierpniu. Przędziorek zimuje w
formie jaj koloru bursztynowego składanych przez samice
na korze pędów. Z nich pod koniec kwietnia lub na początku
maja wylęgają się larwy, które żerują intensywnie na igłach
przez około 3 tygodnie zanim staną się samicami. One u nasady
i na igłach składają jaja letnie, które są barwy jasnozielonej
lub czerwonawej. W ciagu roku rozwija się 4-5 pokoleń, a
od września do późnej jesieni samice składają jaja zimowe.
Przędziorka sosnowca najlepiej niszczyć po zakończeniu wylęgania
się larw z jaj zimowych, (druga połowę maja). W tym czasie
jak także i później, można go zwalczać preparatami takimi
jak np. Apollo 500 SC 0,1%, Karate 025 EC 0,1%.
Ochojnik świerkowo-modrzewiowy
zimuje na modrzewiu w formie czarniawych larw na korze pędów
jednorocznych w pobliżu pąków. Bardzo wcześnie wiosną, larwy
rozpoczynają żerowanie i w kwietniu tworzą się z nich samice,
które usadawiają się przy podstawie igieł i wokół swego
ciała składają liczne żółtawobrązowe jaja. Z nich lęgną
się larwy, które żerują przez miesiąc na młodych igłach
powodując ich odbarwianie. Z nich wykształcają się albo
bezskrzydłe samice, które dają początek nowemu pokoleniu
na modrzewiach, albo formy uskrzydlone, które przelatują
na świerkiPozostałe w czerwcu i lipcu na modrzewiu mszyce,
okrywają się białą woskową wydzieliną w formie puchu i w
ten sposób ukryte, żerują i rozmnażają się rodząc larwy.
Te samice, które przeleciały na świerki rodzą tutaj larwy,
które po pewnym czasie żerowania zapadają w stan spoczynku
i zimują. Na wiosnę żerują na pąkach pędów wierzchołkowych
i u ich podstawy składają jaja. Uszkodzony pąk pod wpływem
śliny przekształca się w okrągły, mały jasnozielony galas,
do którego wnikają wylęgłe z jaj larwy. W drugiej połowie
czerwca dojrzałe larwy zmieniają się w formy uskrzydlone
i przelatują na modrzewie. Podobny rozwój przechodzi ochojnik
świerkowy zielony. Jednak jego galasy są znacznie większe,
przypominające wyglądem mały ananas i tworzą się przy podstawie
pędu, a nie na jego wierzchołku. Od połowy kwietnia na igłach
modrzewia żerują jasnozielone larwy, które powodują kolankowate
załamywanie się igieł. Rozwój ochojników można ograniczyć,
jeżeli będziemy unikać sadzenia świerków w pobliżu modrzewiów
i usuwać galasy ze świerków zanim uwolnią się z nich mszyce.
Dobrze jest również rośliny opryskać preparatem Promanal
60 EC (2%) lub Fastac 10 EC (0,15%).
Ochojnik jodłowy żeruje prawie wyłącznie na dolnej stronie
igieł, powodując żółte, rozmyte plamy na igłach różnych
gatunków jodeł. Porażone drzewo z daleka ma żółtobrązowe
igły pokryte obfitym białym nalotem woskowym, pod którym
ukryte są samice. Silnie porażone gałęzie zasychają w krótkim
czasie. W ciagu roku rozwijają się 3-4 pokolenia, zimują
larwy drugiego stadium na dolnej stronie igieł. Zwalczanie
chemiczne ochojników można przeprowadzać w 2 okresach. Pierwszy
z terminów - to okres od późnej jesieni do wczesnej wiosny,
ale najpóźniej do połowy marca, niszcząc zimujące larwy
lub samice zanim zdążą złożyć jaja. W tym czasie, gdy temperatura
jest wyższa niż 12 st. C, krzewy opryskujemy dwukrotnie,
co dwa tygodnie, preparatem z grupy pyretroidów syntetycznych
np. Fastac 10 EC 0,02%. W drugim terminie tzw. letnim, gdy
na modrzewiach lub jodłach zauważymy pierwsze samice otoczone
białym wojłokiem, rośliny opryskujemy preparatami układowymi
np. Mospilan 20 SP 0,02% lub działającymi gazowo np. Pirimor
25 WG 0,2%. |